این مطلب را برای دوستانم در دانشگاه مهرآستان گذاشتم فکر کردم بد نیست در اربعین روی جامعه هم قرار دهم. ژس اگه مخاطب شروع مطلبم رو نشناختید به این دلیل است.
امام اصلاح گر
گذشت محرم این سال همچون دهه های گذشته. گذشت این دهه، این مدرسه آزادگی و ایمان و ...
براستی گذشت؟
آری. آنچه گذشت ده روز نخست محرم بود ولی ای بیدار دلان، حسین چه؟ زینب چه؟
دوستان من؛ من را به خوبی می شناسید، اگر به درستی و به علم نه، به ریا و گناه که شناخته شده هستم. شکی نیست که اگر در عصر عاشورا بودم من هم به بهای چند کیسه طلا از کاخ ابن زیاد شمشیر حق را در نیام مصلحت فرو می بردم و یا با شعار مسلمان با مسامان جنگ نمی کند در حالی که حسین بن علی به همراه یارانش، نه در زیر بارش تیر رها شده از کمان بلکه زیر بارش تهمت و غفلت و گناه و خاری و پستی و عقده و دنیا پرستی که ازچلهء عمربن سعد فرو میریخت نماز می خواند؛ من رو به قبله سر بر سجدهء ترس و دنیا خواهی میگذاشتم نه بندگی و عبادت. و چنان بر شنیدن سنگین می شدم که فریاد " هل من ناصر ینصرنی؟" پسر فاطمه را که تا به امروز شنیده میشود را نمی شنیدم. آری به شهادت خویش من هم از همان نسلم . قاتلان حسین که فقط سپاهیان عمربن سعد و شمربن ذی الجوشن نبودند قاتلان حسین تمامی کوفیانی بودند که از عهد و برادری بویی نبرده بودند. آنها چه خواسته و چه ناخواسته گناهی بس بزرگ مبتلا شدند.آنها پسر فاطمه را کشتند و پسر مرجانه را امارت دادند.